-
1 walać się
-
2 walać\ się
несов. 1. пачкаться;2. разг. валяться+1. brudzić się 2. poniewierać się
-
3 walać się
валятися -
4 walać
ipf.pot. dirty; ( atramentem) blot.ipf.pot.1. (= brudzić się) soil ( one's hands).2. (= być brudzonym) get dirty; płaszcz walał mu się w błocie his coat was getting smeared in mud.3. (= poniewierać się) lie about, be scattered.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > walać
-
5 walać
-
6 walać
-
7 poniewierać się
-
8 tytłać się
-
9 poniewierać\ się
несов. 1. скитаться, не иметь приюта (пристанища);2. валяться+1. tułać się 2. walać się
-
10 tytłać\ się
несов. разг. валяться, пачкаться+walać się, babrać się
-
11 wala|ć
impf pot. Ⅰ vt przest. (brudzić) to soil, to smirch- walać sobie palce atramentem to stain one’s fingers with ink ⇒ uwalaćⅡ walać się [osoba, buty] to become dirty- walasz się farbą you’re smearing paint all over yourself- długi płaszcz walał mu się w błocie his long coat was (becoming) bespattered with mud ⇒ uwalać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wala|ć
-
12 uwalać
-
13 пачкаться
babrać się разг., brudzić się, paskudzić się, paprać się, smolić się, szargać się, tytłać się, walać się -
14 валяться
poniewierać się, ( ничего не делая) leżeć do góry pępkiem, wylegiwać się, tarzać się, tytłać się, walać się разг. -
15 poniewiera|ć
impf Ⅰ vt to kick [sb] around; (fizycznie) to manhandle- poniewierać kimś to kick sb around- nie pozwolę sobą poniewierać! I won’t be kicked around by anybody!- był bity i poniewierany he was beaten and manhandled ⇒ sponiewieraćⅡ poniewierać się 1. (tułać się) to knock about- latami poniewierał się po świecie for years he knocked about the world2. (walać się) [przedmioty, ubrania] to kick around pot.- książki poniewierały się na podłodze there were some books kicking around on the floorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poniewiera|ć
-
16 herumliegen
-
17 beschmutzen
См. также в других словарях:
walać się — I – uwalać się {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walać się lodami, owocami. Uwalać się błotem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}walać się II {{/stl 13}}{{stl 33}} o przedmiotach: nie leżeć na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
walać — ndk I, walaćam, walaćasz, walaćają, walaćaj, walaćał, walaćany pot. «brudzić, plamić» Walać sobie palce atramentem. walać się 1. pot. «brudzić siebie, swoje ubranie» Uważaj, walasz się farbą. 2. pot. «być walanym, brudzonym; stawać się brudnym»… … Słownik języka polskiego
morusać się — ndk I, morusać sięam się, morusać sięasz się, morusać sięają się, morusać sięał się rzad. «brudzić się, smolić się, walać się» Dziecko ciągle się morusało … Słownik języka polskiego
uwalać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}walać się I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytłać — ndk I, tytłaćam, tytłaćasz, tytłaćają, tytłaćaj, tytłaćał, tytłaćany pot. «brudzić, walać» Tytłać płaszcz w kałuży. tytłać się pot. «brudzić się czymś; walać się, babrać się» Dzieci tytłały się w błocie. Rękawy tytłały mu się w smarze … Słownik języka polskiego
paćkać — ndk I, paćkaćam, paćkaćasz, paćkaćają, paćkaćaj, paćkaćał, paćkaćany pot. «brudzić, walać czymś mazistym, np. błotem, gliną» paćkać się «brudzić, walać się czymś; rozmazywać coś mazistego, grzebać się w czymś mazistym» Dziecko paćkało się w… … Słownik języka polskiego
świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… … Słownik języka polskiego
walanie — ↨ walanie się n I rzecz. od walać (się) … Słownik języka polskiego
przywalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przywalaćam, przywalaća, przywalaćają, przywalaćany {{/stl 8}}– przywalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przywalaćlę, przywalaćli, przywalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przywalić — dk VIa, przywalićlę, przywalićlisz, przywalićwal, przywalićlił, przywalićlony przywalać ndk I, przywalićam, przywalićasz, przywalićają, przywalićaj, przywalićał, przywalićany 1. «rzucając, waląc się przygnieść, przydusić» Przywaliło go drzewo w… … Słownik języka polskiego
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
